угодить

I. сов. razı salmaq, yaramaq, yarıtmaq, tə'min etmək, qane etmək; угодить на чей вкус yarınmaq. II. сов. dan. 1. düşmək: лиса угодила в капкан tülkü tələyə düşdü; 2. dəymək, toxunmaq; он угодил лбом в дверь onun alnı qapıya dəydi; камень угодил ему в лоб daş düz alnına dəydi; 3. vurmaq, ilişdirmək, çəkmək; угодил ему кулаком в грудь döşünə bir yumruq ilişdirdi; 4. üstünə gəlib çıxmaq, lap vaxtında gəlmək, özünü yetirmək (çatdırmaq).