манна

Ж мн. нет manna (1. dini əfsanələrdə: guya səhrada dolaşan israilli lər üçün göydən tökülən azuqə; 2. bot. dəvətikanı şəkəri; 3. xüs. bə'zi bitkilərin dondurulmuş şirəsi); ждать, как манны небесной səbirsizliklə gözləmək; манной небесной питаться zar. yarımac dolanmaq, bir qarnı ac, bir qarnı tox dolanmaq.