конёк

I. м 1. конь söz. kiç.; oyuncaq at; 2. damda at başı şəklində bəzək; 3. məc. dil əzbəri, şüar; это — его конёк bu onun dilinin əzbəridir; морской, конёк zool. dəniz atçığı; сесть (взобраться) на своего конька; оседлать своего конька sevdiyi mövzuya başlamaq. II. bax коньки.