Толковый словарь Ефремовой

хабарник

хабарник м. простореч.

Тот, кто берет хабар, хабару; взяточник.

Современный толковый словарь русского языка

Значения в других словарях

  1. хабарник — орф. хабарник, -а  Орфографический словарь Лопатина
  2. хабарник — Хаба́р/ник/.  Морфемно-орфографический словарь
  3. хабарник — См. хабара  Толковый словарь Даля